سواد، نوری که به زندگی روشنایی می‌بخشد.

سواد، نوری که به زندگی، روشنایی می‌بخشد و موجب بینایی و شروع زندگی دوباره خواهد شد.

به گزارش خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا) - منطقه قم، وقتی با افراد سوادآموز به گفت و گو می‌پردازیم همه آنها سواد را همچون چشمانی بینا می‌دانند، چشمانی که به زندگی روشنایی تازه‌ای می‌بخشد.

"فاطمه جعفری ندوشن"، یکی از بانوانی است که با تلاش خود توانسته در کلاس‌های سوادآموزی شرکت کند و امروز با گذراندن دوره ابتدایی، معتقد است که نگاهش به زندگی تغییر کرده و انگار دوباره پا به زندگی گذاشته است.

وی می‌گوید: دیگر نوشته‌های کتاب برایم خطوط بی معنا نیست، خوشحالم که می‌توانم با افتخار بگویم که بی سواد نیستم، می‌توانم روزنامه و کتاب بخوانم و برای اوقات فراغتم جدول حل کنم...

این بانوی سوادآموز که متولد سال 1337 است از دوران کودکی این گونه سخن، گفت: در سن شش سالگی به مکتب قرآن می‌رفتم اما قرآن را به صورت حفظی یاد می‌گرفتم، چون سواد خواندن نداشتم، بعد از مدتی کلاس‌هایی در روستا تشکیل شد.

آن روزها سواد را برای دخترها خیلی بد می‌دانستند، یادم هست همان روز اول که کتاب را به دستم دادند و به خانه آمدم وقتی مادر دید چه مشتاق آن را ورق می‌زنم همه را گرفت و پاره کرد و صفحه‌های پاره شده را به داخل باغ کنار خانه ریخت تا مبادا پدرم متوجه شود که من دلم می‌خواهد با سواد شوم!

اگرچه همیشه از سواد دلزده بودم اما وقتی اولین فرزندم به مدرسه رفت دوباره اشتیاق درس خواندن در دلم متولد شد و امروز خوشحالم که می‌توانم کتاب بخوانم.

با یک نگاه گذرا به تاریخ انقلاب اسلامی می‌توانیم دستاوردهای با ارزشی را مرور کنیم، یکی از این دستاوردهای مهم فرمان تشکیل نهضت سوادآموزی توسط امام خمینی(ره)، در هفتم دی ماه سال 58 بود.

فرمانی که نشان می‌داد کسب علم و دانش اهمیتی بالاتر از حوائج دیگر در جامعه دارد و هنگامی که می‌توان اثر علم و دانش را در بسیاری از عرصه‌ها به خوبی روئیت کرد می‌توان معنای مهم سوادآموزی و اهمیت ریشه کن کردن بی سوادی را درک کرد.

نهضت سوادآموزی بعد از تأسیس با فعالیت حجه‌الاسلام و المسلمین محسن قرائتی و دیگر افراد دلسوز قشر وسیعی از افراد بی سواد جامعه را با سواد کردند.